In de jaren 70 waren er amper banen. Na de Havo de markt op door het compleet ontbreken van advies op mijn school. Een jaar op school gezeten om leraar te worden maar helaas was deze school bezig met jou om te scholen tot communist. Toen uit nood automonteur geworden, alle diploma's gehaald samen met werken bij Opel en Genaral motors, vooral in de grote Amerikanen. Verder gegaan met alle merken auto's. Maar op mijn 29 ste toch gekeken om me verder te ontwikkelen en proberen meer geld te verdienen. (mijn vrouw wilde ook gaarg gezin stichten en van een monteursalaris kon dat amper) Toen in de olie/gasindustrie terecht gekomen. Als Field-engineer om boorgaten op te meten. Zeer veel over de hele wereld gewerkt en gereisd. Inmiddels nog steeds bij het zelfde bedrijf aan de gang als Directional Driller. Dit doe ik nu een jaar of 10. Met speciale apparatuur naar olie en gasvelden boren. Hoofdzakelijk op het land, off-shore ben ik klaar mee. Na 23 jaar elke dag nog plezier in mijn werk, wel 200 dagen van huis in het jaar maar ook dat went. Dus geen bewuste keuze maar wel in de techniek en goed verdienend.
