Meestal gaan ze wel veel sneller de grond weer uit. Schoonmaken (modder!) gaat echter lastiger door alle richels. In losse zandgrond hebben ze voor de luifel van de Kyte soms wat weinig grip (daar moet ik toch echt lange zandharingen gebruiken) en in rotsgrond komt een schroefharing niet in. Een echte rotsharing (die spijkers) moet je soms tig keer opnieuw richten om hem erin te krijgen of met brute kracht erin meppen. En bruut meppen op een schroefharing in rotsgrond vernielt de haring.
En ik geneer me soms wat voor de ratelherrie die de boormachine maakt als de haring vast in de grond zit; zeker als we 's avond laat de kar opzetten.
Je noemt hier wat nadelen...
De winst zit hem wat mij betreft in het snel uithalen. Ook met indraaien hoef ik niet te hameren, wat de rug spaart.
In losse zandgrond houden inderdaad ongeveer alleen houten haringen. Ook dit is geen 'silver bullit'. Op alle andere gronden waarop we hebben gestaan, houden de schroefharingen prima. Hoewel, op weidegrond gebruik is vaak ook een paar plastic haringen.
Meppen op een schroefharing is inderdaad niet goed. Maar dat is diesel in een benzineauto ook niet. Dat is geen nadeel, maar een karakteristiek.
Schoonmaken: doen we nooit. Ik gooi ze op een hoop, liefst in de zon. Dan gaan ze in een dichte kist en als we elders zijn aangekomen zijn ze keurig schoongerammeld.
Voor wat betreft de herrie: ik gebruik een schroef-boormachine, geen impactdriver. Scheelt een boel veel herrie!