Deze camping was voor ons reden tot aanschaf van een vouw-wagen. En daarom toch ook hier maar even delen...
Chateau Montrouant in Gibles is een kleinschalige kasteelcamping (ca 50 plaatsen), gerund door eigenaren Jean-Mi en Emmanuelle.
http://www.chateau-de-montrouant.com/Als je op google maps zoekt op montrouant kun je ook de 'streetview' surround foto's zien die ik er afgelopen jaar maakte. Geeft een goede indruk van uiterlijk sfeer, uitzicht en plekken.
We zijn er nu vijf jaar achtereenvolgens geweest; deels in combinatie met andere campings. Dit jaar riepen de kinderen (12 en 15jr) al meteen op de eerste dag 'gaan we volgend jaar weer?'. En dat was voor ons aanleiding om toch maar eens te gaan overwegen zelf een VW aan te schaffen in plaats van de tentsetters-tent. Ook omdat je dan flexibeler bent, mocht het weer langdurig tegenvallen (want het weer is een zeker risico), maar ook omdat je dan meer vrijheid hebt in de plek-keuze. Want Montrouant heeft vele plekken met ronduit fantastisch uitzicht.
De camping zelf is vrij symmetrisch aangelegd rond een heel aardig kasteeltje. Vlak naast het kasteel, goed zichtbaar vanaf de camping ligt de 'ronde berg', ofwel mont-rouant. Sins ruim tien jaar begroeid met wijnranken. Dat klinkt logisch in de Bourgogne, maar in deze regio sinds begin 1900 amper wijn maar vooral charolais koeien.
Eigenaar Jean-Mi (die overigens uitstekend Engels en zelfs een beetje Nederlands spreekt) besloot echter anders en plantte zo'n 15 jaar terug druiven. Zijn wijn is niet in de winkel te koop, maar wordt alleen op de camping gedronken. Je haalt een flesje uit de koelkast, zet een streepje op de lijst (!) en rekent ergens is de dagen erna zes euro af... Zelfde gemak geldt voor frisdrank en ijsjes alsook voor het stokbrood en de croissants die je dagelijks voor het ontbijt kunt bestellen en in het kasteel afgebakken worden.
De kwaliteit van de wijn, eerlijk gezegd, varieert van jaar tot jaar. Soms echt super, soms wat minder. Maar dat komt mede omdat Jean-Mi zelfs meer-dan-macro-biologisch werkt: hij gebruikt volstrekt geen sulfiet. Dat is moeilijk, maar het typeert de eigenzinnigheid van Jean-Mi. En daarmee ook de camping zelf.
Want, het is wonderlijk: iedereen kent Jean-Mi en Jean Mi kent iedereen. Ben niet verrast als je dochter op dag twee door hem met voornaam begroet wordt. En hetzelfde een jaar later bij aankomst gebeurt. Niet dat ik daar zozeer op zit te wachten; het illustreert wel de betrokkenheid die hij en Emanuelle bij de camping hebben.
Het is fascinerend om te zien hoe dat afstraalt op de sfeer op de camping. Met een zo natuurlijke en ongedwongen manier van onderling contact.
Entertainment? Jazeker. Voorbeeld: driemaal per week gaat Jean Mi met z'n trekkertje over de camping. Alle kids achterin de aanhanger. Leuker dan welk animatieteam dan ook. Wil je een balletje petanque gooien? Vier uur 's middags naast het zwembad; vaste prik. Flesje koel wit meenemen mag.. Meestal een handvol 'papa's, soms een spontaan tournooi...
Yep: zwembad is er ook; zonder glijbaan! Sanitair? Op hotel-niveau; in het kasteel zelf; tot en met halogeen verlichting en thermostaat-kranen. Heb je zelden of nooit op een camping gezien...
En ondertussen breed uitzicht over het dal, met onderin een enorme visvijver die ook bij het kasteel hoort (heb ik geen verstand van maar schijnt ook geweldig te zijn).
Nadelen zijn er ook:
- het is absoluut een Nederlandse enclave. Met nu en dan een verdwaalde Brit, Fransoos of Belg - voordeel is wel dat de kinderen elkaar snel 'vinden'
- zeker de helft van de gasten is er niet voor het eerst; sommigen kwamen er al 'met hun ouders'- kan een gevoel van 'incrowd' opleveren - gewoon negeren, dat gevoel.
- de omgeving is prachtig qua natuur maar er is niet héél veel te doen.... Ach... uurtje rijden en je zit in Macon of echt tussen de wijnranken...
Is qua locatie ook prima geschikt als 'tussenstop'. Wees gewaarschuwd echter: kan zijn dat het het jaar erna geen tussenstop meer is...
